MILITARIA     Andrzej Szejnach - mundury i militaria   Piechota we wszystkich armiach świata po wystrzeleniu szła do walki na bagnety, ale jegrzy to nie zwykła piechota, tylko strzelcy wyborowi. Oni bagnetów w ogóle nie mieli! Tu powstał problem, który myśmy z panem Wajdą musieli rozstrzygnąć. Bo jest sprzeczność między tym, co pisze Mickiewicz, a prawdziwym wyglądem tego wojska. To ciekawe, bo numer pułku, dywizji, armii się zgadza. Akurat w 1812 roku, jeszcze przed inwazją Napoleona, w Nowogródku stał 50. jegierski pułk, tak jak mówi major Płut; dlatego oni mają dwójkę na ramieniu. To jest numer dywizji, a żółty kolor oznacza właśnie trzeci pułk w dywizji. Dywizja liczyła cztery pułki; ta się zaczynała od pułku 48., potem szedł 49. i 50., trzeci pułk w dywizji, czyli żółty. Ale wracam do bagnetów. Mickiewicz pisze, że bagnet, że "tnie w bagnety"; u Andriollego jegrzy też są narysowani z bagnetami. Ja, jak wydłubię jakieś nieścisłości, zawsze idę do reżysera i mówię: Naprawdę to było tak... Ale umówmy się, to jest film pana Wajdy, a my wszyscy pełnimy role służebne. I moim obowiązkiem jest poinformować reżysera, a on zadecyduje. No i pan Andrzej powiada: "Zróbmy tak, jak jest u Mickiewicza, nie będziemy go poprawiali, tylko robimy »Pana Tadeusza«". I bagnety są.   Podobnie z kapitanem Rykowem. On się chwali, że ma trzy krzyże i osiem medali - i tu jest znowu błąd Mickiewicza. Bo w armii rosyjskiej pierwszy medal, który nosili oficerowie, to był medal za wzięcie Paryża, do którego Rosjanie wkroczyli w 1814 roku, a medal wybili jeszcze dwa lata później. Czyli dopiero od 1816 roku oficer mógł mieć jeden medal. A ten ma osiem medali! W 1812! W czasach, kiedy Mickiewicz to pisał, medali było już mnóstwo, ale kiedy toczy się akcja filmu, oficerowie nosili tylko krzyże. I teoretycznie Rykow mógł mieć osiem krzyży: Krzyż Świętego Jerzego, Świętego Włodzimierza, Anny, Za Izmaiłow, Za Pruską Iławę, Za Oczaków... Błąd Mickiewicza jest tu wyraźny   Adam Warchoł - konsultant ds. zaprzęgów i powozów Rosyjscy jegrzy posługują się karabinami skałkowymi. Pan Andrzej chciał mieć taką broń, jakiej naprawdę używano w tamtych czasach. Zdobyłem repliki broni skałkowej. Na planie okazało się jednak, że na użycie takiej broni zwyczajnie nie ma czasu, że jej załadowanie i odpalenie (a nie zawsze odpala) trwa tak długo, że na dubel nie zostaje już czasu. W końcu użyto w filmie broni zaadaptowanej. Posługuje się współczesnym nabojem, a wyglądem nie różni się od starej broni skałkowej.   Mirosław Bartosik - efekty specjalne Mam szablę zostawiającą na ciele czerwoną pręgę farby. Mam teleskopowe bagnety, chowające się do połowy. W ferworze walki, przy szybkim montażu, tego nawet nie widać. Postrzał w głowę robi specjalna broń, która zostawia ślad po pocisku. Bezpieczna na sto procent. Strzela nabojami z krwią, robionymi na żelatynie. Broń jest pneumatyczna, z kompresora - można bardzo dokładnie wymierzyć. Stosuję też celownik laserowy.            Powyższe teksty są fragmentami książki:   Zagrajcie mi to pięknie "Pan Tadeusz" według Andrzeja Wajdy
Copyright © Prószyński i S-ka SA 1999. Wszystkie prawa zastrzeżone